Assessment 22-01-2009

Daar sta je dan, tussen al je werk. En je beseft pas goed hoe veel het eigenlijk is. (In mijn geval zoveel dat ik het niet op tijd uitgestald kreeg.) Ik voelde me er wel trots bij, maar dit is het toch ook nog lang niet. Er kan nog veel meer mooi werk bij!

Ik was de op een na laatste deze dag, Ik moest dus lang wachten voor ik aan de beurt kwam. In de tussentijd verdreef ik de verveling door anderen te helpen met opbouwen en afbouwen. Daardoor was ik al een beetje aan het eind van mijn latijn voor ik aan de beurt was.

Toen ik eenmaal aan de beurt was, was ik heel zenuwachtig. Iets dat ik niet verwacht had, want ik wist dat ik niks te vrezen had. Jammer genoeg bleef ik ook zenuwachtig terwijl ik mijn verhaal deed. Daardoor heb ik het idee dat het niet zo goed uit de verf kwam. Maar goed, er moet iets te verbeteren blijven.

Ik hield er een positief studieadvies aan over, met de opmerkingen dat ik een goede studiehouding heb, meer ruimte en vrijheid mag benutten en brutaler mag worden.

Iedereen zegt al mijn hele leven lang dat ik brutaler moet worden! Wat is dat toch? Zie ik er zo brutaal uit soms?

Anyway... Na deze belevenissen pakte ik mijn spullen in, reed naar huis en dronk een welverdiend biertje.

2D beeldonderzoek periode 2

Met medelijden bekeek ik vorige periode de arme mensen die met bergen schilderijen moesten sjouwen voor 2D. Het gepruts om alles een te kleine la te proppen. Blij dat ik dat niet had! Wel, dat moeten ze gehoord hebben, want toen moest onze klas er aan geloven.
We begonnen met het maken van houtskoolschetsen van onze jas. Daar was niet veel nieuws aan, want de vorige periode stond geheel in het teken van houtskool. Het duurde dan ook maar één les en het was alleen bedoeld ter verzameling van referentiemateriaal. Daarna begon het echte werk pas.
We gingen ons eigen zwart mengen. Wanneer je blauw, rood en geel mengt, krijg je zwart. Als het tenminste een beetje fatsoenlijke verf is. Het leek me een sterk verhaal en bovendien dacht ik “Waarom zou je zelf zwart mengen als je het zo uit een potje kan halen?” Ik was dan ook prettig verrast toen het 1: lukte en 2: nog zijn voordelen bleek te hebben ook. Want dit eigengemaakte zwart is steeds weer anders, het heeft steeds een andere toon en in verdunde vorm geeft het allemaal verschillende kleurschakeringen die heel mooi kunnen zijn. De rest van de periode is mijn potje zwarte verf dicht gebleven.

We kregen drie thema’s waar we onze eigen variant op moesten bedenken. De thema’s die we kregen waren Onthullen, Verhullen en Omhullen. Mijn varianten daarop werden De Schil, Verlegenheid en Verstikking. Deze thema’s werkten we uit door te schilderen (de jas bleef daarbij het onderwerp) en foto’s te maken. Bij die foto’s was je zelf het model, dus ik was heel blij dat mijn fotocamera over een zelfontspanner bleek te beschikken.
De foto’s en de schilderijen hebben elkaar aangevuld. Ik wist eerst niet goed hoe ik mijn thema’s moest verbeelden bij de foto’s, maar door gewoon maar te proberen lukte het wel. Daardoor werd het me duidelijker wat voor mij de ware betekenissen van de thema’s waren en dat maakte het schilderen weer gemakkelijker.

Aan het eind van de periode begonnen we met een nieuw onderwerp: het schilderen van ruimtes. Bij deze ruimtes moesten we zelf een thema kiezen en er most een duidelijk verschil zijn tussen die thema’s. Ik heb geprobeerd om dit verschil in kleurgebruik en schilderstijl duidelijk te maken. Maar daardoor heb ik bij de schilderijen met het thema Harmonie de plank volledig misgeslagen. Hoe ironisch; alle andere schilderijen zijn min of meer harmonieus, maar dan neem je dat als thema en dan gaat het compleet de mist in. De schilderijen met het thema Ontzag zijn wel goed gelukt.

Ik heb bij al mijn schilderijen geprobeerd om te variëren in schilderstijl. Ik heb steeds teruggekeken naar wat ik de vorige les had gedaan, om het de volgende keer heel anders te proberen. Ik ben erg gecharmeerd van het druipen van de verf: een natte ondergrond waarop de verf zijn gang kan gaan, waardoor je het resultaat niet volledig onder controle hebt. Daar komen erg mooie dingen uit. Daar had ik de hele periode wel zoet mee kunnen zijn en ik moet zeggen dat het vaker in mijn schilderijen terug komt. Maar ik wilde ook kijken hoe het anders kon. Daarom was het fijn om bij anderen te kunnen kijken en te zien hoe zij het aanpakten. Iedereen lijkt zijn eigen manier van schilderen te hebben. Zoals een eigen handschrift. Dat vond ik interessant om te zien.
Ik kijk met een tevreden gevoel terug naar die berg schilderijen en ben nog steeds een beetje euforisch over mijn cijfer.

Resultaat voor deze periode: 8

Serieel Beeld periode 2

Jammer genoeg vrees ik dat serieel beeld er vergeleken met de vorige periode op achteruit is gegaan.
De opdracht was om een plek te kiezen en daar foto’s te maken en de sfeer te onderzoeken. Ik had de keuze tussen een leeg bouwterrein en de WC. Ik ging voor de WC omdat de foto’s goed uit waren gevallen. Bovendien leek dat me een stuk gemakkelijker.

Achteraf heb ik spijt van die keuze. De WC is een prima plek, maar niet om inspiratie op te doen.
Vervolgens moesten we op die plek een voorwerp gaan zoeken dat aanleiding zou kunnen zijn voor een verhaal. Met de vermelding erbij dat we vooral niet moesten proberen om een verhaal te vertellen.
Ik koos voor de briefjes op de WC, daar zou wel iets spannends uit te halen zijn.
Dat is waar ik definitief vastliep. Ik wist immers hoe die briefjes daar zijn gekomen en wat er op stond! Daar is niks mysterieus aan. Ik kon me daar niet van losmaken.
Ik bedacht een soort van verhaal en maakte daar videobeelden voor. Deze zette ik in Moviemaker achter elkaar; mijn eerste ervaring met het monteren van videobeelden! Ik was er tevreden mee. Het was iets dat ik nog nooit gedaan had en het ging nog vrij vlot ook. Helaas bleek het verhaal dat ik had bedacht niet de moeite van het vertellen waard te zijn. Ik was zo bezig geweest met de technische kant, dat ik niet doorhad dat het verhaal geen goed verhaal was. Het werd me echter pijnlijk duidelijk in de les.
Compleet wanhopig verwierp ik mijn filmpogingen en mijn oorspronkelijke verhaal en begon met tekenen. Tekenen heeft me altijd geholpen, ik hoopte dat het dat nu ook zou doen.
Het resultaat is een soort strip voor luie mensen. Je hoeft hem zelf niet te lezen, de plaatjes verschijnen op je beeldscherm en zijn langer of korter te zien. Op zich vond ik het best interessant om op deze manier met beelden te componeren, maar feit bleef dat het verhaaltje nog steeds knullig was. De kwaliteit van de geluiden die er daarna bijkwamen was ook niet fantastisch, wat het tot een droevig geheel maakt. (U kunt de film bekijken, mocht u dat nou echt willen. In dat geval bied ik bij voorbaat mijn excuses aan voor eventuele gehoorsbeschadigingen, maar stel mij daarvoor niet aansprakelijk.)

Wat heb ik hier nou van geleerd?
In elk geval is maar weer eens bewezen hoe belangrijk het is een goed onderwerp te nemen, een onderwerp dat mij persoonlijk aanspreekt. Ik nam de WC deels uit gemak als onderwerp, maar aan de andere kant dacht ik “Verbeelding is het thema van deze periode, dus zie maar dat je je hier uit verbeeld.” Waarmee ik het mezelf juist heel moeilijk maakte.
Juist als ik het moeilijk heb, wil ik graag voorbeelden zien van anderen bij wie het wél goed gaat. Ik leer heel veel van mijn klasgenoten. Maar er waren geen goede voorbeelden op het moment dat ik ze nodig had. Aan het eind van de rit heb ik enkele goede voorbeelden gezien, waardoor ik begrijp dat het niet zo zeer om een verhaal, maar om een thema gaat. Dat had ik heel graag eerder willen weten!
Bovendien kon ik weinig met de eisen die aan de opdracht gesteld werden, omdat die zo tegenstrijdig waren. Bedenk een verhaal, maar probeer vooral geen verhaal te vertellen want dat kunnen jullie toch niet! Maar het moet wel de moeite van het vertellen waard zijn. Ik snap het niet. tot op dit moment niet.
Dit alles leidt tot mijn zeer bescheiden voldoende. Waar ik toch nog erg blij mee was, omdat ik geen voldoende verwacht had!

Resultaat voor deze periode: 6

Beeld en Concept periode 2 - vervolg

Onward to adventure my minions!

Het zat me niet lekker dat ik het er bij gelaten heb, die ene keer in het lege huis. Ik had het mezelf ook wel erg moeilijk gemaakt. Zo in mijn eentje in het donker, het lukte me niet om me daarbij erg op mijn gemak te voelen.

Daarom ben ik teruggegaan, overdag. Samen met mijn partner in crime, Kimberley, die altijd al eens in een leeg huis wilde zijn. Het kwam mij goed uit, want ik wilde niet alleen gaan. We hebben er een geweldige middag van gemaakt!

Ik voelde me veel meer op mijn gemak en kon ook rustig de tijd nemen om goede foto's te maken. In het licht is dat toch veel gemakkelijker. We bedwongen de obstakels en Kimberley zette zich dapper over haar hoogtevrees heen. We keken of er niemand binnen was, maar het was nog precies zo als ik het had achtergelaten.

We zetten ons aan het schilderen. Eerst nog was zenuwachtig, opschrikkend van elk geluid. Maar alles bleef rustig en we namen elk ons stukje huis onder handen. Kimberley nam de kelder, ik de woonkamer.


Het was er toch nog koud, na een tijd maakte de kou het moeilijker om te schilderen. Een kop warme thee uit de thermoskan hielp en nadat we 2 uur doorhadden geschilderd gingen we buiten in de stralende zon een broodje eten en vertelde elkaar over onze jeugdavonturen. Ik voelde me al helemaal niet bang meer.

Op een gegeven moment zijn we naar de bovenverdieping gegaan en daar hebben we ons flink uitgeleefd! Heerlijk. Krassen op de muren en op de ramen, zelfs op het plafond! We hebben behang gescheurd, ik trok een streep over de muren van alle kamers op de verdieping. We spuugden tegen de muren en zaten met onze vette vingers aan het raam. En we stampten zo hard we konden op de vloer. Alle frustratie van de afgelopen periode hebben we eruit gekrast! Bovendien waren we ook weer warm. Verfwater? Waarom zou ik dat buiten weggooien als het ook tegen de muren kan! De bouwvakkers die het straks gaan slopen zullen vreemd opkijken. (Hebben zij ook eens iets spannends om thuis te vertellen.)

Na een middag geslaagde arbeid kropen we uiteindelijk tevreden -en met iets meer gemak- terug over de daken.

Het was heel goed om dit te doen en ik ben blij dat ik het niet gelaten heb! Eigenlijk was het vooral heel fijn om lekker de bovenverdieping te verpesten, maar de muurtekening beneden is heel mooi geworden.

Het was vooral heel fijn om dit avontuur samen te beleven. Ik ben heel blij dat Kimberley met me mee wilde, want alleen was het niet half zo leuk geweest. We zullen het allebij niet snel vergeten!

Beeld en Concept periode 2

Dacht je van de huizen af te zijn na de eerste periode. Nee! We gaan er vrolijk mee door! Maar wel in een heel andere vorm.
Het was de bedoeling dat we een huizenrij uitkozen en daar onderzoek naar deden. Ik koos een huizenrij uit die leeg staat. 'S nachts is het er donker, er brand maar een lantaarnpaal. De huizen zijn met planken dichtgetimmerd en het ziet er heel vreemd en verlaten uit.
Waarom koos ik precies deze huizenrij? Tot op dit moment kan ik daar nog geen duidelijk antwoord op geven. Daar heb ik lang over nagedacht. Het leek me gewoon spannend. Bovendien hoef je dan geen inwoners te interviewen. Het ziet er zo gek uit en het is mysterieus. Bovendien vind ik het hele mooie huisjes. Mooie, vooroorlogse gezinswoningen. Er is niks mis mee en toch gaan ze tegen de vlakte, binnenkort. Om plaats te maken voor lelijke nieuwbouw. (Ze halen in Eindhoven alles weg wat ook maar een beetje oud is. Zonde.)
De onderzoeksfase, die 5 weken duurde, was een verwoedde zoektocht. Waarom deze huizenrij? Waarom? Ik maakte foto's, verzamelde bouwtekeningen, zocht informatie over de sloop op, schreef veel, ik waagde me zelfs aan het maken van een maquette... En nog kwam ik er niet uit.
Na deze onderzoeksfase kwam het idee. Bij het tekenen en het brainstormen over de mogelijkheden.
Ik zou het huis van mijn dromen maken. Niet het ideale huis om in te wonen; maar letterlijk. Een huis dat een plek zou kunnen bieden aan alle bizarre dingen die ik in de loop der jaren heb gedroomd.
Dromen zijn altijd een bron van inspiratie voor me geweest en ze verdienen een plek om geeerd te worden. Deze huizenrij is daarvoor zeer geschikt. Je kan er niet in! Alleen als je moeite zou doen zou je inzicht kunnen krijgen in mijn dromen. Het is een veilige en rustige plek om mijn dromen te herbergen. Hieronder enkele schetsen.


De leraar leek het een prachtig idee, maar dan moest het niet bij schetsen blijven. Gelijk op de muren! In een van die huizen!
Tja, het leek me ook een spannend idee, maar niet erg uitvoerbaar. Hoe zou ik daar naar binnen moeten komen? Alles was dicht. En een week daar blijven, zoals hij voorstelde, was op dat moment ook niet haalbaar. Toch wilde ik het proberen en dezelfde avond nog ben ik met dappere vrienden van me naar binnen gegaan.

Wat een operatie was dat! Eerst over het schuurtje klimmen, enkele schuttingen over, zoekend naar een plek waar we naar binnen konden. Uiteindelijk vonden we een huis waar we makkelijk in konden. Daar hebben we eerst rond gekeken. (Want als wij er in konden zouden anderen het ook kunnen. Wie weet zaten ze daar...) Toen alles veilig leek liet mijn aanhang me alleen. Daar zat ik dan. En ik heb geschilderd.



Maar lang hield ik het niet uit. Ik hoorde allemaal vreemde geluiden en politiesirenes. Elke keer als ik liep stond ik in glas, wat enorm doorgalmde. En het was koud! Ik begon mezelf vanalles wijs te maken, waarvan ik nu denk 'stom eigenlijk'. 10 uur 's avonds klom ik in mijn eentje weer terug. over de besneeuwde schuren. Het metaal van het ijzeren hek was zo koud dat mijn handen er aan vastplakten. Maar uiteindelijk overkwam me niks ergers dan dat er een knoop van mijn jas sprong.
Hier is het tot de beoordeling bij gebleven. Het had iets heel moois kunnen worden, maar daar zou tijd voor nodig zijn. Achteraf had ik er spijt van dat ik het verder niet heb geprobeerd. Een gemiste kans.
Maar heb geduld, hier is het laatste woord nog niet over gezegd!


Resultaat voor deze periode: 7+

3d tweede periode

Deze periode stond in het teken van de kijkdoos. Veel daarvan! het leek allemaal nog wel mee te vallen... aan het begin van de periode. Pas later bleek de ware -monsterlijke- omvang van de opdracht.
Het begon met het uitzoeken van 8 stukken muziek. Nogal een opgave. Er is zoveel mooie muziek, waar zou ik 8 weken zoet mee kunnen zijn? Als het even kan zónder dat de nummers me na een aantal weken al de strot uit komen!
De 8 nummers werden 3 nummers, ik koos de drie nummers uit die de meest uiteenlopende beelden opleverden. Per nummer was het de bedoeling om 2 kijkdozen te maken: een binnenruimte en een buitenruimte. (Uiteindelijk zouden er dus 6 kijkdozen te bewonderen moeten zijn.)
Als volgt pakte ik het aan: ik tekende en verzamelde plaatjes die ik bij het nummer vond passen. Dit hielp me om een helder idee te krijgen over wat ik in de kijkdozen wilde hebben. Na deze oriënterende fase begon ik uit te tekenen hoe ik het in 3d vorm zou willen zien.
Vervolgens raakte ik in paniek, want het zijn nogal wat kijkdozen! En toen ik met bouwen begon merkte ik al snel dat dat wat ik wilde niet ging. Verschillende getuigen zullen u kunnen vertellen hoe ik zwoer om NOOIT meer een kijkdoos te maken.
Het probleem (vooral met de buitenruimte) was voornamelijk dat de doos van binnen nog echt op een doos leek. Je zag nog randen en kieren, dat hielp niet voor de ruimtelijkheid van de doos.
voor de buitenruimtes ben ik dus overgestapt op het maken van een vorm in stof. Stof heeft in elk geval geen kieren en is niet zo vierkant. Een voorbeeld ziet u hieronder.

Een ander probleem waren de kijkgaten. Waar moesten ze komen? Hoe groot moesten ze zijn? En hoe maakte je het ene kijkgat zo dat je het andere niet zag?
En ook al lastig: hoe moet het met de lichttoevoer? Zo'n gesloten doos, daar komt niet veel licht binnen. Veel dozen hadden dat probleem, die hebben dus een grotere lichttoevoer gekregen, door een lampje op de juiste plaats en ook hier hielp het gebruik van stof; daar valt het licht doorheen.
Achteraf denk ik dat het beter was geweest als ik eerder was begonnen met bouwen, dan was ik dit soort problemen eerder tegengekomen en was het resultaat beter geworden. Ik ben te lang doorgegaan met tekenen. Daar houd ik nou eenmaal van. Bovendien onderschatte ik het 3d gedeelte, waardoor ik dacht "komt allemaal goed, zolang ik het eerst maar goed uitteken." Maar sommige dingen, daar kom je pas achter als je gaat bouwen.
Dit weet ik voor de volgende keer. Het is een leerzame -maar frustrerende- periode geweest.



Resultaat voor deze periode: 7