Daar sta je dan, tussen al je werk. En je beseft pas goed hoe veel het eigenlijk is. (In mijn geval zoveel dat ik het niet op tijd uitgestald kreeg.) Ik voelde me er wel trots bij, maar dit is het toch ook nog lang niet. Er kan nog veel meer mooi werk bij!
Ik was de op een na laatste deze dag, Ik moest dus lang wachten voor ik aan de beurt kwam. In de tussentijd verdreef ik de verveling door anderen te helpen met opbouwen en afbouwen. Daardoor was ik al een beetje aan het eind van mijn latijn voor ik aan de beurt was.
Toen ik eenmaal aan de beurt was, was ik heel zenuwachtig. Iets dat ik niet verwacht had, want ik wist dat ik niks te vrezen had. Jammer genoeg bleef ik ook zenuwachtig terwijl ik mijn verhaal deed. Daardoor heb ik het idee dat het niet zo goed uit de verf kwam. Maar goed, er moet iets te verbeteren blijven.
Ik hield er een positief studieadvies aan over, met de opmerkingen dat ik een goede studiehouding heb, meer ruimte en vrijheid mag benutten en brutaler mag worden.
Iedereen zegt al mijn hele leven lang dat ik brutaler moet worden! Wat is dat toch? Zie ik er zo brutaal uit soms?
Anyway... Na deze belevenissen pakte ik mijn spullen in, reed naar huis en dronk een welverdiend biertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten