Er werd ons gevraagd om terug te kijken naar het werk dat wij tijdens de propedeuse hebben gemaakt. We moesten ons afvragen of er thema’s waren die nog steeds actueel waren en waaraan we door zouden kunnen werken. In mijn geval was dat duidelijk zo. In periode drie was ik bezig met mooi zijn en maakte daarvoor een aantal poppen. Toen vond ik het jammer dat ik er niet verder aan kon werken, dus ik was blij dat ik het weer op kon pakken.
Toen bezag ik het mooi willen zijn vanuit het verleden, nu wilde ik het vanuit het heden bekijken.
Want waarom wil ik nou zo graag mooi zijn? Waarom is dat nog steeds zo belangrijk voor me? Aan de ene kant wil ik het heel graag en aan de andere kant ergert het me, dus genoeg stof om over na te denken. Weer wilde ik dit onderwerp niet in algemene zin behandelen, maar puur persoonlijk. In de loop der tijd werd het vooral een soort zelfportret.
Van belang was om uit te vinden wat ik dan wel mooi vind. Het vrouwelijke lichaam heb ik altijd fascinerend gevonden en heb het ontelbare keren getekend. Wat vind ik daar dan zo mooi aan?
Ik maakte foto’s van mezelf en -op aanraden van mijn vriend- ook filmpjes. Met het maken van filmpjes ben ik verder gegaan omdat het me aansprak en uitnodigde tot het maken van meer. Deze filmpjes moesten gemonteerd worden, ik moest hiervoor aan de slag met een programma dat ik nog niet kende. Leren omgaan met een nieuw programma levert een hoop technische problemen op. Ten eerste natuurlijk omdat ik niet wist hoe het werkte. Toen ik dat wat beter wist raakte ik in de war door de mogelijkheden. Je kan veel doen maar raakt daardoor je doel uit het oog. Het is een project dat nog in ontwikkeling is en waar ik de volgende periode gewoon mee verder ga.
Ook hiervoor komen de kostuums van pas.
Het belangrijkste dat ik tijdens deze lessen heb ervaren is dat ik te gemakkelijk een waardeoordeel aan werk geef. Ik wil van mezelf dat wat ik maak goed is, liefst in een keer. Daardoor keur ik snel dingen af en dat werkt alleen maar frustrerend. Het beste kan ik dingen even opzij leggen zonder er iets van te vinden en er later nog eens naar terug te kijken. Ook moet ik vooral mijn impulsen om iets te doen volgen en deze niet bij voorbaat afkeuren. Wie weet wat er van komt als ik ze volg? Misschien wel niets, misschien ook juist wel. Als ik het niet doe zal ik het nooit weten.
Ik moet leren om mezelf eens met rust te laten. Alles komt goed als ik vertrouwen heb in mezelf. Dat is nou al zo vaak bewezen en nog steeds wil ik het niet geloven maar misschien, misschien leer ik het ooit. Misschien ben ik zelfs al wel een stapje dichterbij…
Resultaat voor deze periode: 8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten