Het was bij serieel beeld dat ik voor het eerst het “Yes, ik hoor hier!” gevoel kreeg. Na drie weken wennen en onzekerheden kreeg ik voor het eerst iets positiefs te horen over wat ik had gemaakt. Daar hield ik nog wel lange tijd een glimlach aan over.
Vermoedelijk werk ik veel harder als ik negatieve feedback krijg, dan wil ik erachter komen waar dat aan ligt en hoe ik daar iets aan kan doen en dan werk ik net zo lang door tot het wel goed is. Maar om iets goeds te horen, dat was wel de olie op het vuur die ik even nodig had.
Toch bleef het wel moeilijk. Het onderwerp dat ik had gekozen (‘zielige dingen’) greep ik in eerste instantie gretig aan, maar later dacht ik dat het toch wel een erg specifiek en eenzijdig onderwerp was. Ik had er moeite mee. Maar door veel te schetsen, onderzoek te doen en verschillende dingen uit te proberen kwam ik uiteindelijk toch op het goede spoor en ik ben met het eindresultaat heel tevreden. (Ik zou er nog wel verder mee willen gaan!)
Elke les weer was ik onzeker of wat ik had gedaan wel goed was. In de loop der lessen kwam ik er achter dat het altijd goed was, zolang je maar veel dingen uitprobeerde. Dat was een opluchting en ik kon me daardoor beter op het onderwerp richten. Uiteindelijk ging het werken eraan heel makkelijk.
De feedback van de lerares heeft me hier goed bij op weg geholpen. Zij zag dan net weer dingen die ik niet had gezien en daardoor kreeg ik weer zin om door te werken. Terwijl ik in de les kwam met het idee ‘ik zit vast, ik kan niet verder, ik geef het op.’
Ik vond het fijne lessen en ik vond het ook heel verrassend om te zien wat de anderen maakten. Grappig dat iedereen hetzelfde onderwerp krijgt en uiteindelijk met iets totaal verschillends aan komt zetten. Een mens is toch maar een gek beestje...
Resultaat voor deze periode: 8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten