Periode 9 en 10

Roerige tijden! Onprettig roerig, waardoor het ook moeilijk was te reflecteren op deze periodes. maar ten langen leste: hier toch enige gedachten.

In de zomervakantie bedacht ik mij een plan; ik ga mij bezig houden met kostuums en performance. Een mooi plan! Maar wat voor kostuums en wat voor performances dan?

Wat stuurloos begon ik de eerste periode. Ik had wel plannen en voerde die uit, maar het waren allemaal laffe starten. Ik legde een handgemaakte jurk in het bos en ik begon aan een paspop van mijzelf. Plannen die ik al een tijdje in mijn hoofd had spoken. Maar ja. Dan doe je dat. En dan?

Ik had het gevoel alsof ik achteruitwas gegaan. Een jaar voor niets aangeklooid. Waar stond ik nu helemaal? Wat wilde ik met mijn werk? Wat was mijn boodschap? Was die er wel? Ik voelde me alsof ik enorm achter liep.

Het assessment aan het begin van de 10^e periode deed me niet veel goed. Het kwam ook op een ongelukkig moment. Het assessment is het moment voor een toneelstukje; je laat je op je best zien, een verkooppraatje. Het assessment is niet de gelegenheid voor uiten van twijfels en ik zat er vol van. Ik twijfelde zoveel aan mezelf op dat moment dat zelfs een gespeeld welovertuigde speech er niet in zat. Het werd een waardeloos gesprek. Maar ik kreeg de kans het over te doen, met het argument dat ik het echt wel wist, het kwam er alleen nog niet uit. Wist ik het? Ik dacht van niet, maar ik kon best iets bedenken.

En misschien was dat ook wel voldoende. Ik wil het liefst altijd alles tegelijkertijd, maar helaas, lijkt (nog) niet te kunnen. Dus er moet een keuze gemaakt worden. Wat ik zou kiezen maakte niet zoveel uit, als het me maar aan het werk zou zetten want dat is wat ik het beste doe. Er was een grote afstand tussen mijn werk en de manier waarop ik er over praatte. Alsof ik me ervoor wilde verontschuldigen. Ik mocht best wat meer liefde ervoor opbrengen. Tenslotte komen de beelden tot stand uit een liefde voor het maken. Ik ben een maker en dat is mijn kracht.

Dus koos ik een onderwerp: het banket, het feestmaal. Dat leek me een mooi uitgangspunt omdat er veel inzit dat ik interessant vind: decadente sier, theatrale handelingen, dieren, kleding. Ik had een kipje gemaakt van leer en het leek me leuk om er meer te maken en een runderlederen banket te houden.

Dat bleek een goed onderwerp waar een hoop uit te halen viel. Het heeft geleid tot een serie foto’s en een aantal performances. In de foto’s neem ik een rol aan. De belangrijkste rollen tot nu toe zijn de Jaagster, een beest dat het voedsel verschalkt in de buitenlucht en de Keukenmeid, geïnspireerd op de 17^e eeuwse schilderkunst, waarin kokkinnen de prachtige kostuums dragen en hun rijke dis ten toon stellen. Kippen op spiezen. Het dier is hierbij het slachtoffer. Pracht en praal gaat altijd ten koste van iets of iemand, dat zou een goede moraal kunnen zijn.

Daarnaast was ik een aantal malen een wandelend (of stilstaand) buffet; een tafel met benen.

Gulzig verorber ik het voedsel dat ik kan bereiken zonder mijn handen te gebruiken, tot alles uiteindelijk in scherven en chaos op de grond beland en de gulzigheid na een wilde climax tot een noodzakelijke inkeer komt.

In deze werkzaamheden zit nog heel veel voer voor meer. Er valt nog een hoop te verbeteren of verder uit te zoeken. In de komende periode hoop ik dat te gaan doen, hoewel zich ook wel weer nieuwe dingen aandienen die me ook al weer leuk lijken.

Zolang ik maar bezig ben en blijf is het goed.

Ik ben blij dat ik uit een staat van apathie heb kunnen opkrabbelen naar een staat van productiviteit. Ik weet nu dat dat heel goed mogelijk is, als ik maar aan het werk ga. Dat is goede informatie om aan te denken als het later weer een keer stagneert. Het niveau van mijn werk is nog niet daar waar ik het wil hebben, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat komen, zolang ik vertrouw op mijn eigen fantasie en werklust. De rest komt vanzelf.

Resultaat voor deze twee periodes: 7 en 8